Αειφορία και Περιβαλλοντική Αγωγή

ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές/-τριες
Σε επίπεδο γνώσης θα είναι σε θέση:

• Να είναι ενήμεροι/-ες για τα επείγοντα σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα (τοπικά και παγκόσμια)
• Να κατανοούν βασικές οικολογικές έννοιες και όρους
• Σε επίπεδο δεξιοτήτων θα είναι σε θέση:
• Να σχεδιάζουν, να εφαρμόσουν και να αξιολογούν προγράμματα περιβαλλοντικής αγωγής για παιδιά προσχολικής ηλικίας
• Να προσαρμόζουν διάφορα εκπαιδευτικά υλικά Περιβαλλοντικής Αγωγής στην προσχολική αγωγή

 

Σε επίπεδο ικανοτήτων θα είναι σε θέση:

• Να αναπτύσσουν επιλεκτικά συνεργασίες με μη κυβερνητικούς περιβαλλοντικούς φορείς, την τοπική αυτοδιοίκηση καθώς και με Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ)
• Να ερμηνεύουν και να υποστηρίζουν τρέχουσες ενέργειες φιλικής περιβαλλοντικής συμπεριφοράς στο άμεσο περιβάλλον του

 

Γενικές Ικανότητες

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών
• Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις
• Αυτόνομη εργασία
• Ομαδική εργασία
• Λήψη αποφάσεων
• Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον
• Παραγωγή νέων ερευνητικών ιδεών
• Σχεδιασμός και διαχείριση έργων
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

1. Βασικές οικολογικές έννοιες και όροι. Έννοια του περιβάλλοντος. Σύγχρονα περιβαλλοντικά
   προβλήματα εθνικού και διεθνούς επιπέδου.
2. Οικολογικό κίνημα. Μη κυβερνητικοί οργανισμοί και ο ρόλος τους στην διαχρονική πορεία του.
3. Έννοιες ορισμοί και φιλοσοφία της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
4. Κορυφαία διεθνή συνέδρια για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.
5. Στόχοι, διαστάσεις και κατευθυντήρες αρχές της της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
6. Έννοια της Βιώσιμης ανάπτυξης. Ενέργειες σε επίπεδο ατόμου, τοπικό, εθνικό, περιφερειακό και διεθνές.
7. Εκπαίδευση για τη Βιωσιμότητα. Έννοια, περιεχόμενο, στόχοι, ενσωμάτωση στο εκπαιδευτικό σύστημα.
8. Οικολογικό κίνημα και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στον Ελληνικό Χώρο.
9. Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ). Οργάνωση και λειτουργία τους στην Ελλάδα.
10. Παιδαγωγικές μέθοδοι εφαρμογής της Περιβαλλοντικής Αγωγής. Διεπιστημονικότητα, πολυεπιστημονικότητα, μέθοδος “project”, συστημική προσέγγιση κλπ.
11. Επισήμανση και μελέτη, εκ μέρους των φοιτητών περιβαλλοντικών προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας που ζουν, εργάζονται ή πραγματοποιούν την πρακτική τους άσκηση.
12. Παρουσίαση εφαρμοσμένων προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και αξιολόγηση τους.
13. Μελέτη και εφαρμογή προγράμματος Περιβαλλοντικής Αγωγής με μία από τις παραπάνω μεθόδους σε παιδιά προσχολικής ηλικίας.

 

ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αθανασάκης, Α., Κούσουρης Σ, Θ., (1987) Οικολογική Παιδεία και Περιβαλλοντική Αγωγή, Αθήνα, Μπουκουμάνης.
Βαλκανάς, Γ., (1985), Οικολογία, Αθήνα, Παπαζήσης.
Bartl, A.,-Bartl, (1999) Περιβαλλοντικά παιχνίδια, Αθήνα, Κορφή.
Γεωργόπουλος, Α., – Τσαλίκη, Ε., (1993) Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Αθήνα, Gutenberg.
Γεωργόπουλος, Α., – Τσαλίκη, Ε.,(χ.Χ.). Γη: ένας μικρός εύθραυστος πλανήτης, Αθήνα, Gutenberg.
Chauvel, D.,-Chauvel, P., (1998) Παιδαγωγική και περιβάλλον, Αθήνα, Τυπωθήτω.
Μπουροδήμας, Ε., (1995), Υδρόσφαιρα και οικολογική κρίση, θαλάσσια ρύπανση στον Ελληνικό χώρο, στα Επιλεγμένα θέματα διαχείρισης περιβάλλοντος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, Αθήνα, σελ. 15-44
Σκορδίλης, Α., (1991), Η εφαρμογή των μελετών εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων – Όρια προβληματισμοί, Βαλκανικό Περιφερειακό Σεμινάριο ΤΕΕ Παγκόσμια Ομοσπονδία των οργανώσεων των μηχανικών, Αθήνα.
Σκορδίλης, Α., (1995), Υγειονομική ταφή των απορριμάτων, Αθήνα.
Φλογαϊτη, Ε., (1993) Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Αθήνα, Ελληνικές Πανεπιστημιακές εκδόσεις.